Pacjenci

Zapraszamy do zapoznania się z nową, przyjazną i bezpieczną metodą walki ze stresem i bólem związanym z wizytą w gabinecie stomatologicznym – sedacją wziewną potocznie nazywaną gazem rozweselającym.

Stosowanie podtlenku azotu jest nieszkodliwym i skutecznym sposobem znoszenia lęku szczególnie zalecanym dzieciom i dorosłym, którzy odczuwają silny strach przed leczeniem stomatologicznym lub przed zastrzykiem (znieczuleniem).

Dzięki postępowi medycyny i farmakologii jesteśmy w stanie całkowicie pokonać paniczny lęk uniemożliwiający leczenie stomatologiczne. Metoda sedacji przy pomocy podtlenku azotu pozwala na osiągnięcie pełnego komfortu psychicznego oraz pokonanie bólu. Jest to mieszanina podtlenku azotu(N2O) i tlenu (O2), która wywołuje stan fizycznego odprężenia, przyjemnego oszołomienia, przy jednoczesnym zachowaniu u pacjenta podstawowych odruchów i świadomości. Uspokojenie uzyskiwane jest poprzez wdychanie bezwonnego gazu z tlenem za pomocą sterylnej maseczki zakładanej na nos. Przyjemność przebywania w tym stanie powoduje to, że pacjent nie odczuwa ani strachu ani lęku. Bardzo często (szczególnie dzieci i młodzież) zaczynają śnić o bajecznych przygodach związanych z reguły z lataniem lub dryfowaniem w wodzie, w powietrzu, w chmurach lub w kosmosie. Śniąc pacjent nie pamięta tego, co działo się w gabinecie.

W medycynie i stomatologii gaz rozweselający wykorzystywany jest od dawna. Metoda ta została rozwinięta i udoskonalona w Stanach Zjednoczonych i jest tam bardzo popularna. W Polsce pojawiła się dopiero w 1995 roku. Cieszymy się, że my również możemy teraz ją Państwu zaoferować.

Gaz rozweselający, oprócz wyraźnej poprawy samopoczucia, wykazuje także działanie znieczulające, dzięki czemu małe plomby, czy usuwanie kamienia mogą zostać wykonane bez zastrzyku, tylko w czasie działania gazu rozweselającego.

Powrót do stanu pełnej sprawności po zakończeniu zabiegu jest bardzo szybki. Gaz rozweselający przestaje działać już po kilku minutach od momentu wyłączenia aparatu.
Korzyści z zastosowania gazu rozweselającego najbardziej widoczne są w przypadku leczenia dzieci. Przemiana, jaka zachodzi w zachowaniu zestresowanego dziecka, jest wprost trudna do uwierzenia. Większa cześć pacjentów nie obawia się już kolejnych wizyt u stomatologa.

Wskazania do zastosowania sedacji wziewnej N2O/O2:

• silny lęk przed jakimkolwiek leczeniem
• silny lęk przed ukłuciem zarówno u dzieci jak i u dorosłych
• silny odruch wymiotny
• nadpobudliwość nerwowa
• długie, monotonne lub szczególnie nieprzyjemne zabiegi chirurgiczne, protetyczne, wyciski szczęki u osób z silnym odruchem wymiotnym
• usuwanie złogów nazębnych
• otwieranie zęba ze zgorzelinowym rozpadem miazgi
• opracowywanie próchnicy początkowej.

Choroby w których wskazane jest użycie uspokojenia wziewnego jako metody z wyboru:

• Astma – N2O nie powoduje podrażnienia układu oddechowego. Zmniejszenie stresu wpływa na obniżenie ryzyka ataku. W mieszance oddechowej podawanej pacjentowi znajduje się ok. 60% tlenu. Poprawia to sprawność oddychania i samopoczucie pacjenta.
• Padaczka – zmniejszenie stresu wpływa na zmniejszenie ryzyka ataku.
• Choroby serca – brak wyraźnego wpływu N2O na układ sercowo-naczyniowy. Pacjent otrzymuje zwiększone stężenie tlenu (ok. 60%). Wskazania pulsoksymetru pokazują wtedy ok. 100%. Więcej tlenu dociera do naczyń wieńcowych. Ponadto nie zwiększa się zapotrzebowanie na tlen z powodu stresu.
• Nadciśnienie krwi – Brak wpływu N2O na układ naczyniowy. Zmniejszenie lęku i stresu zabezpiecza przed nieoczekiwanym wzrostem ciśnienia krwi w czasie zabiegu.
• Hemofilia – dzięki użyciu N2O można w pewnych przypadkach uniknąć konieczności wykonywania ukłucia igłą.

PRF zawiera wielokrotnie zwiększone zagęszczenie czynników wzrostu w porównaniu ze zwykłą krwią. Metoda podania PRF polega na pobraniu krwi własnej pacjenta do sterylnego zestawu jednorazowego użytku, który służy do separacji koncentratu płytkowego. Koncentrat taki przygotowuje się w czasie kilkunastu minut przy pomocy specjalnej wirówki do PRF- EBA-20 a następnie wykorzystuje się go jako wypełnienie tkanek w przypadku braków kości podczas zabiegów implantacji, podnoszenia dna zatoki, podczas zabiegów periodontologicznych lub jako zabezpieczenie zębodołu po ekstrakcji zęba. Największą zaletą tej metody jest biokompatybilność i autogenność materiału, tzn. jest to naturalna błona pochodząca z odpowiednio spreparowanej krwi Pacjenta, a nie substancja sztuczna, która może nieść za sobą ryzyko nieprzyswojenia jej przez organizm w całości lub spowodować, w niektórych przypadkach wystąpienie reakcji uczuleniowej. Koncentrat PRF można mieszać z biomateriałami, co zwiększa ich przyswajalność.

Czynnikami wzrostu płytek są:

• PDGF : Platelet Derived Growth Factor
• TGF 13: Transforming Growth Factor 61 et 62
• IGF : Insulin Like Growth factor,

które mają właściwości przyspieszania procesów:

• angiogenezy
• tworzenia się fibroblastów i osteoblastów
• gojenia się

Fibryna bogatopłytkowa PRF a regeneracja:

Obecnie jednym z największych wyzwań stojących przed naukowcami jest opracowanie bioaktywnych materiałów chirurgicznych, pozwalających na odbudowę ubytków kostnych, minimalizujących proces zapalny i przyśpieszających gojenie.

Zarówno gojenie jak i regeneracja tkanek to dynamiczny, wielopoziomowy proces, na który ma wpływ uwalnianie odpowiednich czynników wzrostu w miejscu defektu.

Takim sposobem zastosowania autogennego materiału uwalniającego cytokiny płytkowe jest zastosowanie fibryny bogatopłytkowej, należącej do nowej generacji koncentratów płytkowych. Istnieje bowiem łatwa możliwość aplikacji przygotowanego przed zabiegiem biomateriału, bezpośrednio w miejscu w którym doszło do zaniku kości.

Technika otrzymywania fibryny bogatopłytkowej została po raz pierwszy opracowana we Francji przez Choukrouna i wsp. z myślą o zastosowaniu w periodontologii i chirurgii stomatologicznej. Sam sposób przygotowania jest niezwykle prosty i polega na pobraniu krwi żylnej od pacjenta, bezpośrednio lub w trakcie zabiegu, do 10 ml probówek bez żadnego antykoagulantu, którą wiruje się przy użyciu wirówki EBA-20. W efekcie, w wyniku takiego postępowania dochodzi do powstania w środkowej części probówki skrzepu fibrynowego. Powyżej znajduje się osocze ubogopłytkowe (PPP – platelet poor plasma), natomiast na dnie probówki znajdują się krwinki czerwone.

Matryca fibrynowa uzyskana ze środkowej części odwirowanej frakcji będzie sterować procesem gojenia, w znacznym stopniu przyśpieszając go i co najważniejsze będzie zwiększać rewaskularyzację przeszczepu poprzez wspomaganie angiogenezy.

Zaburzenia zwarcia powstałe na skutek wad zgryzu, utraty zębów, adaptacji zgryzu często prowadzą do zaburzeń funkcjonalo-estetycznych. Oprócz niezbyt ładnego wyglądu uśmiechu mogą występować bóle głowy, sztywność karku, uczucie niedopasowania zębów, parafunkcje i bruksizm,utrudnienia w wykonaniu wygodnych prac protetycznych. Aby wyleczyć te zaburzenia należy przeprowadzić leczenia ekwilibrujące zgryz. Płytkę do ekwilibracji nosimy 2-4 tyg., potem należy zarejestrować nowe, prawidłowe położenie żuchwy względem szczęki i zaplanować dalsze postępowanie. Czasami wystarczy korekta istniejących wypełnień, dodanie lub odjęcie wysokości i kształtu wypełnień, czasem jednak konieczne jest leczenie ortodontyczne przygotowujące do ekwilibracji zgryzu.